یابن الحسن

به امیرالمؤمنین علیه‌السلام

رو به زیبایی او چشم تماشاست بلند

سمت بخشندگی‌اش دست تمناست بلند

قطره در قطره - که تا ساحل لطفش برسد -

موج، دستی‌ست که از شانه دریاست بلند

شعر وقتی که به معراج نگاهش دل بست

بیت‌بیتش همه در عالم بالاست بلند

و در آیینه هر آیه خداوند نوشت:

شأن آن نام که در سوره اعلاست بلند

«لافتی….» را که نوشتند به پیشانی عشق

«لا» و«إلّا»ست که در زلف چلیپاست بلند

ذوالفقار است به رقص آمده در معرکه یا

گردبادی‌ست که از دامن صحراست بلند؟

مگذارید که این قصه به پایان برسد

ماجرائی‌ست که همچون شب یلداست بلند

چند قرنی‌ست که تاریخ سؤالش این است:

ناله کیست که در نیمه شب‌هاست بلند؟

***

ما زمین‌خورده عشقیم؛ در این معرکه نیز

«بخت ما از کرم حضرت مولاست بلند»